Λεσίνι: Το χωριό των Κιρκινεζιών (Falco naumanni)




Posted by Picasa
Τις δεκαετίες του 50 και του 60 τα γεράκια, τα κιρκινέζια φτεροκοπούσαν χωρίς μεγάλα
προβλήματα στον ουρανό της Ελλάδας
Στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας υπήρχαν πολλές αποικίες παντού, σχεδόν σ' όλα τα χωριά και τις πόλεις της.
Σιγά-σιγά οι πληθυσμοί άρχισαν να φθίνουν σ' όλη την Ελλάδα αλλά και στην
Αιτωλοακαρνανία. Οι αιτίες μείωσης αυτών των σπάνιων αποδημητικών αρπακτικών ήταν
πολλές.
Πρώτα απ' όλα επηρέασαν αρνητικά τους πληθυσμούς τα φυτοφάρμακα και τα χημικά
που άρχισαν να χρησιμοποιούνται σε μεγάλες ποσότητες και χωρίς κανένα ιδιαίτερο
έλεγχο και προστασία για την υγεία των αγροτών αλλά και για τις επιπτώσεις στους
άλλους οργανισμούς.
Τα σπίτια παλαιότερα, παντού στην επαρχία τα σκέπαζαν με κεραμίδια, έτσι αυτά τα μικρά
αρπακτικά εύρισκαν καταφύγιο κάτω από τις στέγες των σπιτιών όπου έφτιαχναν πολλά
μαζί τις φωλιές τους (πουλιά κοινωνικά).
Σήμερα τα σπίτια δεν χτίζονται όπως παλαιότερα. Δεν χρησιμοποιούν στέγες με κεραμίδι
αλλά ρίχνουν παντού τσιμεντένιες ταράτσες, με αποτέλεσμα τα πουλιά να χάνουν τους
χώρους φωλιάσματος.
Επίσης εκείνη την εποχή (50 και 60) τα πουλιά κινδύνευαν από κάποιους που συνέλεγαν
αυγά και νεοσσούς.
Τα πράγματα άρχισαν να γίνονται δραματικά για τα κιρκινέζια (Falco naumanni) όταν την
περίοδο του 70, αρκετοί άρχισαν να κάνουν χρήση των Φλόμπερ, και τα κιρκινέζια ήταν
εύκολος στόχος γι' αυτούς μια και τα πουλιά αυτά βρίσκονταν μέσα στις πόλεις και τα χωριά, και κάποιοι έκαναν τις πρώτες, κυνηγετικές ασκήσεις πάνω σ' αυτά!
Παλαιότερα στην Αιτωλοακαρνανία χαιρόσουν να τα βλέπεις να πετούν στο Μεσολόγγι,
στο Αιτωλικό, στη Κατοχή, στο Λεσίνι, στο Αγγελόκαστρο, στη Μακρυνεία, στο Θέρμο,
στο Αγρίνιο, στην Αμφιλοχία, στη Βόνιτσα και αλλού.
Σήμερα υπάρχει μόνο μια σημαντική αποικία στο Λεσίνι (περίπου 30 ζευγάρια) που
φτιάχνουν τις φωλιές τους στα λιγοστά παλιά σπίτια και στα χαλάσματα του χωριού.
Όλοι στο χωριό Λεσίνι δίνουν μεγάλη προσοχή στην προστασία αυτών των μικρών
αρπακτικών.
Πέρσι μάλιστα τοποθέτησαν και 100 τεχνητές φωλιές, για να βρίσκουν χώρο για φώλιασμα
αυτά τα πουλιά.
Οι φωλιές δεν είχαν μεγάλη επιτυχία γιατί πάνω απ' όλα είναι μικρές οι διαστάσεις τους και δεν χωρούσαν καλά οι γονείς και οι νεοσσοί.
Πέρυσι μόνο 3 ζευγάρια έκαναν χρήση των τεχνητών φωλιών. Φέτος όταν επισκεφθήκαμε το
χωριό τέλος Απριλίου μόνο δύο θηλυκές έδειχναν ενδιαφέρον για τις φωλιές.
Οι τεχνητές φωλιές για τα κιρκινέζια πρέπει να είναι πιο μεγάλες (βλέπε: Πρόταση για φωλιά
Κιρκινεζιών (Γρηγόρη Τσούνη και Λάμπρου Τσούνη) για να έχουν χώρο να φωλιάζουν.
Περισσότερα στοιχεία και πληροφορίες για τα Κιρκινέζια στο Λεσίνι κατά τη διάρκεια του
καλοκαιριού. Θα επανέλθουμε σύντομα.

ΚΑΛΑΜΟΚΑΝΑΔΕΣ (Himantopus himantopus): ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ




Posted by Picasa
Ο Καλαμοκανάς ανήκει στην τάξη των Χαραδριόμορφων και στην οικογένεια Ανωραμφίδες.
Είναι μεγάλος, όπως ένας γλάρος, με πόδια όμως πολύ μακριά κόκκινα. Όταν πετάει περνούν ακόμη και την ουρά του (18 εκ. περ.). Έχει φτερά μαύρα και το κάτω μέρος λευκό. (38 εκ.). Το καλοκαίρι το αρσενικό έχει τη ράχη και το πάνω μέρος του κεφαλιού μαύρα. Η θηλυκιά έχει το κεφάλι και το λαιμό λευκά.
Ζει σε έλη, λιμνοθάλασσες και βάλτους.
Τρέφεται με έντομα, νύμφες, σκουλήκια και αυγά ψαριών.
Φτιάχνει τη φωλιά του στο έδαφος κοντά στο νερό. Γεννάει το Μάιο 3 ως 4 αυγά πρασινο-λαδί με κηλίδες γκρι ανοιχτές. Τα κλωσσούν και τα δύο φύλλα για 22 έως 26 ημέρες. Τα νεαρά είναι ικανά να πετάξουν μετά από 28 ημέρες.
Τον Καλαμοκανά τον λένε επίσης Αδραχτά και Άτρακτο.